Πλησιάζει μία ημερομηνία ντροπή για την Εθνική αντίσταση. Μία ημερομηνία για την οποία, όλος ο κόσμος που είχε εναντιωθεί στους Ναζί, θα ήθελε να ξεχάσει. Θελήσαμε, μία ομάδα ανθρώπων με ένα ιδιαίτερο κοινό βίωμα και που τιμούν την Εθνική Μνήμη και δεν ξεχνούν την προσφορά ενός μεγάλου Έλληνα, να τιμήσουμε τον συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό. Αυτό που είδαμε, ήταν το ενδεχόμενο που συζητούσαμε. Όταν βρεθήκαμε, απλά δε θέλαμε να το πιστέψουμε.
Είχε καθοριστεί το ραντεβού. Σημείο συνάντησης, Πατησίων και Αλεξάνδρας. «Πού ρε συ; Εκεί στα ΚΤΕΛ;» «Ναι ρε, εκεί, στα ΚΤΕΛ.» Ώρα, 12:00. Η τελευταία Κυριακή, πριν την επέτειο του θανάτου του συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού, διοικητή του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων, του στρατιωτικού σκέλους, της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΚΚΑ. Πήγαμε ως εκεί, με σκοπό να αποτίσουμε φόρο τιμής σε έναν γνήσιο Έλληνα αγωνιστή, αξιωματικό Ευζώνων και διοικητή ένοπλου αντιστασιακού κινήματος, κατά του Γερμανού υπερόπτη κατακτητή. Με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Ανθρώπινο αλλά και αληθινό.
Φτάνοντας στο προκαθορισμένο σημείο συνάντησης, νιώσαμε απανωτά εγκεφαλικά να συναγωνίζονται τα εμφράγματα για το ποιό θα μας χτυπήσει πρώτο…
Η προτομή του συνταγματάρχη δεν υπήρχε στη μαρμάρινη βάση της!
Οι βρισιές και οι κατάρες που ήρθαν στα χείλη εκείνη τη στιγμή, απλά δεν μπορούν να γραφτούν με πληκτρολόγιο χωρίς ο υπολογιστής να κολλήσει… κάτι!
Θυμηθήκαμε, με τη συνδρομή ενός πολύ καλού φίλου, ότι πριν κάτι χρόνια, είχαν κλέψει την προτομή του Τσιγάντε. Στη φωτογραφία που ακολουθεί, φαίνεται αριστερά, η μαρμάρινη στήλη στην οποία βρισκόταν η προτομή του Ψαρρού και στο βάθος (στην ίδια ευθεία με την κυρία που περιμένει στη νησίδα να περάσει τον δρόμο) η, μαρμάρινη πλέον, προτομή του Τσιγάντε.
Μία μικρή παρατήρηση του χώρου εκείνη τη στιγμή, κατέδειξε το πόσο παραμελημένο είναι το σημείο εκείνο στο φανάρι.
Μία εικόνα αντάξια της πόλωσης που έχουμε, όλοι μας, επιτρέψει στην Ελλάδα να υπάρχει, ανεξάρτητα του πού είναι τώρα η προτομή του Ψαρρού. Διότι δεν νομίζω να γινόταν κάτι τέτοιο με την προτομή του Βελουχιώτη ή του Ζέρβα και να μην κινούνταν οι Αρχές, ακριβώς εξ αιτίας των πιέσεων που θα δέχονταν από τις αντίστοιχες παρατάξεις!
Και φυσικά, καθ ότι φανάρι, είχαμε στο σημείο και τον κουβά με νερό πιο παλιό κι από καλό κρασί, βασικό εξοπλισμό κάθε παρόδιου καθαριστή αλεξινέμιων…
Φυσικά, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα ακαταλαβίστικα γκράφιτι αυτών που δε νοιάζονται για το τι ήταν και τι είναι εκεί που στέκονται και γράφουν (διότι για σκέφτονται και γράφουν, δεν τους έχω ικανούς)…
Και εγείρονται πολλά ερωτήματα που απαιτούν άμεση απάντηση από τους υπεύθυνους.
Πρώτο και βασικότερο, πότε απομακρύνθηκε η προτομή του συνταγματάρχη;
Δεν είδε κανείς, τίποτα; Έλεος δηλαδή, δίπλα στα ΚΤΕΛ και απέναντι από τη ΓΣΕΕ είναι το φανάρι.
Αν είναι φρέσκο το περιστατικό, ποιός ειδοποιήθηκε και ποιός κινητοποιήθηκε μήπως και βρεθεί η προτομή. Το παράδειγμα της κλεμμένης προτομής του σμηναγού Ηλιάκη η οποία τελικά βρέθηκε και μάλιστα στο χωριό μου, είναι ακόμη πολύ πρόσφατο.
Αν έχει κλαπεί εδώ και καιρό, όπως η προτομή του παμμέγιστου Τσιγάντε, γιατί η ζημιά δεν έχει αποκατασταθεί; Ποιός πρέπει να το κυνηγήσει και γιατί ως τώρα δεν το έχει πράξει; Χρειάζεται υποκίνηση από κάποιον φορέα; Από κάποια ομάδα; Σίγουρα οι ομάδες και οι σύλλογοι βετεράνων και αντιστασιακών, θα το γνώριζαν αν είχε γίνει προ καιρού και θα είχαν κινηθεί ανάλογα.
Το γιατί απομακρύνθηκε, είναι σχεδόν προφανές, καθ ότι η προτομή ήταν μεταλλική- μπρούτζινη ή ορειχάλκινη (μη βιαστεί κανείς, δεν πρόκειται για το ίδιο κράμα μετάλλου). Δε θα μπω σε τριπάκια του τύπου προβοκάτσια, αναρχικοί κουκουλοφόροι κλπ. Το μέταλλο είναι μέταλλο και ως τέτοιο, πάντα μπορεί να πουληθεί. Να πουληθεί, όπως πουλάει ο Χορν την ψυχή του στον Διάβολο. Να πουληθεί από ανιστόρητους, ανεγκέφαλους, απαίδευτους μικρόψυχους γαϊδάρους που μόνο το εύκολο χρήμα έχουν στο μυαλό.
Όμως, το τελευταίο ερώτημα που γεννάται είναι και το πιο σοβαρό από όλα. Ποιοί είναι χειρότεροι; Εκείνοι που έκλεψαν την προτομή για να πουλήσουν το μέταλλο ή εκείνοι που αφ ενός το επέτρεψαν, αφ ετέρου δεν έκαναν τίποτα για να αποκατασταθεί η ζημιά; Μάλλον υπάρχει μία μερίδα κόσμου στον Δήμο και παραπάνω, που απλά πιστεύει ότι θα περνούσε απαρατήρητη η απουσία της προτομής. Διότι όπως προείπαμε, αν ήταν του Ζέρβα ή του Βελουχιώτη, θα έπεφτε τέτοιο κράξιμο και τέτοια ντομάτα που θα τους έπνιγαν! Απλά δε θα υπήρχε κανείς να ενδιαφερθεί…
Κι όμως, εμείς οι λίγοι, πάντα οι λίγοι, αφού κοιταχτήκαμε, χωρίς να πούμε κάτι, μαζέψαμε τις πληγωμένες μας εθνικές καρδιές και παραταχθήκαμε στον λιγοστό χώρο στο πεζοδρόμιο δίπλα στο φανάρι. Δεν είχε νόημα να πούμε κάτι. Δεν υπήρχε χώρος για άλλα λόγια. Δεν υπήρχε νόημα. Ξέραμε ότι απλά, σε ένδειξη αντίστασης προς τις συνθήκες στις οποίες πάνε κάποιοι να μας υποχρεώσουν να ζούμε, εμείς πρέπει να αντισταθούμε. Πήγαμε για κάποιον λόγο, για έναν σκοπό και έπρεπε να περατώσουμε την «αποστολή» μας.
ΔΙΑΒΟΛΟΙ, ΠΡΟΣΟ-ΧΗ!
Κινήθηκα μπροστά, και άφησα το λιτό στεφάνι με τους, κρυμένους στην επιλογή των λουλουδιών, συμβολισμούς να ακουμπήσει στη μαρμάρινη στήλη, κρύβοντας τα παράταιρα graffiti. Επέστρεψα στη θέση μου, στο κέντρο του μονού ζυγού.
ΔΙΑΒΟΛΟΙ, ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ!
Και μετά από ένα λεπτό απόλυτης ακινησίας, ο Εθνικός Ύμνος από τα χείλη όλων μας, έκανε περαστικούς να σταματούν και να κοιτούν, οδηγούς και μοτοσυκλετιστές να παρατηρούν. Κάποιοι, σιγά- σιγά, μαθαίνουν ότι υπάρχουν ορισμένοι που τιμούν τους ήρωές μας, όχι μόνο στα λόγια όπως οι πολιτικάντηδες του τόπου τούτου αλλά και στα έργα. Και το τελευταίο σημείο το εννοούμε!
Και στα έργα!
Το Ασκέρι των Διαβόλων είναι εδώ και δε σκοπεύει να λακίσει…
covert angels 
Παράθεμα: Η μάχη του Τσακορέματος | covert angels