Γαλλικά φτερά με ελληνική καρδιά- Το Bloch MB.151

Αν και δεν νομίζω να είναι πολλοί, αναπόφευκτα θα υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι η σχέση της Ελλάδας με τη Γαλλική πολεμική βιομηχανία άρχισε με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν. Η Ελλάδα γεύτηκε το αεροπορικό γαλλικό φιλί πολύ πριν. Και μάλιστα, την περίοδο του μεσοπολέμου, όταν απέκτησε κι εκείνη, το πρωτοποριακό για την εποχή του, Breguet XIX. Λίγο πριν το ξέσπασμα του Β ΠΠ, η ΠΑ μπήκε στο κλαμπ των τεσσάρων μόλις αεροποριών που χρησιμοποίησαν το διαβόητο ΜΒ.151 της Bloch…

Το πρώτο πρωτότυπο του καταδιωκτικού 150 της Bloch, δεν μπόρεσε να απογειωθεί στην πρώτη του δοκιμαστική πτήση, το 1936. Προκειμένου να τοποθετηθεί ένας ισχυρότερος κινητήρας των 940 ίππων με τρίφυλλη έλικα, απαιτήθηκε επανασχεδιασμός της πτέρυγας και ενίσχυση του συστήματος προσγείωσης. Τελικά όμως, μετά από έναν χρόνο, το αεροσκάφος πέταξε τον Οκτώβριο του 37.

Από κει και πέρα τον λόγο ανέλαβε το κέντρο δοκιμών αεροπορικού υλικού Centre d’Essais du Materiel Aerien. Οι επιστήμονες εκεί είδαν ένα πόνημα το οποίο είχε πολλές δυνατότητες εξέλιξης. Με αυτό το σκεπτικό, αρχές του 38, τοποθετήθηκε η νεότερη έκδοση του κινητήρα Gnome 14N (η -7) και αυξήθηκε και λίγο ακόμη και το εκπέτασμα. Η ολοκλήρωση των δοκιμών την άνοιξη του 1938, βρήκε το εργοστάσιο του Bloch να έχει συγχωνευθεί με άλλα τρία και να έχουν δημιουργήσει την Sud- Ouest, πρόδρομο της Sud Aviation.

Ως προϊόν όμως επιστημονικής δουλειάς, το αεροσκάφος αποδείχθηκε ακατάλληλο για μαζική παραγωγή. Ο επανασχεδιασμός του οδήγησε στα γνωστά ΜΒ.151 και ΜΒ.152 τα οποία κατασκευάζονταν παράλληλα. Με το ξέσπασμα του πολέμου, περί τα 120 είχαν φτάσει στις μονάδες της Armée de l’Air αλλά τα περισσότερα δεν ήταν σε πλόιμη κατάσταση.

Εγγενές μειονέκτημα των περισσοτέρων δειγμάτων αεροσκαφών της εποχής ήταν η περιορισμένη ακτίνα δράσης τους. Από το ίδιο χαρακτηριστικό υπέφεραν θαυμάσια ιστορικά μαχητικά όπως το Bf-109 και το Spitfire. Σε μία προσπάθεια αντιμετώπισης αυτού του μειονεκτήματος, οι σχεδιαστές μετακίνησαν λίγο προς τα πίσω το πιλοτήριο ώστε να χωρέσουν μία μεγαλύτερη δεξαμενή καυσίμων, συνοδευόμενη από μεγαλύτερη πτέρυγα και ανασχεδιασμένη αεροδυναμική πίσω από το cowling του κινητήρα. Το αεροσκάφος που κωδικοποιήθηκε ως ΜΒ.155 είχε καλύτερα πτητικά χαρακτηριστικά αλλά πάλι στερούνταν ισχύος. Μόνο 10 πρόλαβαν να παραδοθούν προτού παραδοθεί η Γαλλία στους Γερμανούς και τα υπόλοιπα 25 που βρίσκονταν στη γραμμή παραγωγής, παραδόθηκαν στους Vichy αφού ολοκληρώθηκαν.

Τα καταδιωκτικά του Bloch εξόπλιζαν 9 σμηναρχίες καταδιωκτικών, κατά τη Μάχη της Γαλλίας αλλά ήταν πολύ κατώτερα και των Bf-109, και των περιστάσεων! Τα καταδιωκτικά που επεβίωσαν της σαρωτικής νίκης των Γερμανών, δόθηκαν γενναιόδωρα στην αεροπορία των Vichy μέχρι που διαλύθηκε οπότε και τα εναπομείναντα μαχητικά δόθηκαν από τους Γερμανούς στη Ρουμανική Αεροπορία.

Η Ελλάδα είχε παραγγείλει 25 ΜΒ.151, προκειμένου να εξοπλίσει μία Μοίρα. Τελικά, μόλις 9 παραδόθηκαν στην 24η Μοίρα Δίωξης η οποία είχε έδρα την Ελευσίνα, πριν μεταφερθεί στη Μακεδονία για τις επιχειρήσεις. Στις 25/1/1941, τα ελληνικά Bloch πανηγυρίζουν την πρώτη τους κατάρριψη, ένα Ζ.1007bis. 9/2/1941, πέφτει άλλο ένα από τα πυρά τους, πάλι στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Στις 6/4/1941 ο υποσμηναγός Οικονομόπουλος Παναγιώτης θα καταρρίψει ένα Do-17 ενώ στις 9 του ίδιου μήνα θα προσθέσει άλλη μία κατάρριψη Ζ.1007bis στο ενεργητικό του. Στις 7/4, θα καταρριφθεί άλλο ένα Do-17 από τον Σμυρνιοτόπουλο στην περιοχή της Θεσσαλονίκης. Ενώ λίγες μέρες αργότερα, τα εναπομείναντα δύο καταδιωκτικά του τύπου, μετασταθμεύουν στο αεροδρόμιο της Βασιλικής Τρικάλων. Στις 15/4/1941, μαζί με μόλις άλλα 10 καταδιωκτικά της Πολεμικής, κάνουν μία τελευταία ηρωική έξοδο, συμμετέχοντας σε αυτό που θα έμενε γνωστό ως η αερομαχία των Τρικάλων. Στην αερομαχία αυτή, η 24η Μοίρα Δίωξης και τα Bloch MB.151 θρήνησαν τον τελευταίο πεσόντα των επιχειρήσεων του 40-41 στην Ελλάδα, τον επισμηνία Μόκκα Γεώργιο.

Τόσο εμφανισιακά όσο και από άποψη αντοχής σε πλήγματα, το MB.151 θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το Γαλλικό Hurricane. Αλλά μέχρι εκεί. Το κύριο πρόβλημα του ντελικάτου αυτού αεροπλάνου ήταν οι βασικές του πτητικές αρετές οι οποίες ήταν άλλης εποχής! Δεν έπαιρνε ύψος, δεν έτρεχε, δεν έστριβε, δεν είχε πολλά φυσίγγια, δεν πετούσε για πολύ αν βρισκόταν στο ίδιο πεδίο με ένα γερμανικό…

Αξίζει να σημειωθεί όμως ότι με την πτώση της Γαλλίας, οι Γερμανοί είδαν τη δυναμική του σχεδίου, το πήραν, το εξέλιξαν και δημιούργησαν ένα αεροσκάφος που έμεινε στην κωδικοποίηση ως ΜΒ.157- το τελευταίο της οικογένειας αυτής μαχητικών. Το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν ένας πολύ, μα πάρα πολύ, ισχυρότερος κινητήρας! Γερμανοί σου λέει μετά!